Η ζωή και ο θάνατος του Alex Lowe

Λένε ότι μια φορά κάθε 100 χρόνια, έρχεται στον κόσμο κάποιος άνθρωπος τόσο χαρισματικός που μπορεί να αλλάξει τα πάντα γύρω του. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, αλλά αν είναι, τότε ο Alex Lowe είναι σίγουρα ένας από αυτούς!

Γεννημένος στις 24 Δεκεμβρίου 1958, στο Frederick του Maryland των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ο Stuart Alexander Lowe, θεωρείται, όχι άδικα, ένας από τους κορυφαίους αλπινιστές της εποχής του!
Στα 40 του χρόνια, είχε σκαρφαλώσει σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Από τα βουνά δίπλα στο σπίτι στην Αμερική, μέχρι τις Άλπεις, το Θιβέτ και το Περού. 

 Ήταν γνωστός για την επιμονή, την αντοχή του στον πόνο και τις κακουχίες του βουνού αλλά κυρίως για την δύναμη του.
Φίλοι του, τον θυμούνται να ολοκληρώνει μια διαδρομή στο El Capitan, με τα παπούτσια του σχισμένα.
Το 1995, ενώ σκαρφάλωνε έναν παγοκαταρράκτη στη Montana, είχε μια πτώση 12 μέτρων κατά την οποία χτύπησε άσχημα στο κεφάλι με το πιολέ. Ο ίδιος θυμάται ότι κατέβηκαν από το βουνό με τα σκι και καθοδόν για το νοσοκομείο σταμάτησαν για καφέ γιατί ο δρόμος ήταν μακρύς…
Κατά την διάρκεια μιας αποστολής διάσωσης στο Denali, οι διασώστες τον θυμούνται να κουβαλάει στην πλάτη του έναν Ισπανό αλπινιστή που είχε παγώσει και δεν μπορούσε να κινηθεί!
 Φανατικός της προπόνησης, ξυπνούσε στις 3 το πρωί για να τρέξει ή να πάει για σκι.Έκανε 400 έλξεις την μέρα σε σετ των 40 ή των 45 και δεν σταματούσε την προπόνηση ούτε όταν ήταν σε αποστολή.

Ο ίδιος, δεν αποδεχόταν τον τίτλο του καλύτερου αλπινιστή γιατί δεν θεωρούσε αυτό που έκανε άθλημα, αλλά τρόπο ζωής και έλεγε ότι «ο καλύτερος αναρριχητής είναι αυτός που διασκεδάζει περισσότερο». Όσο για το ρίσκο στο βουνό, πίστευε ότι είναι υπαρκτός, πρέπει να τον αποδεχόμαστε και ότι ο μόνος τρόπος να μετριαστεί, είναι μέσα από την εμπειρία που έρχεται με την συνεχή τριβή στο βουνό.
Ήταν από τους τυχερούς του χώρου γιατί μπορούσε να κάνει αυτό που αγαπούσε απερίσπαστος, αφού η φήμη του είχε προσελκύσει διάφορους χορηγούς. Έπρεπε όμως να ισορροπήσει την ζωή του μεταξύ της αγάπης του για το βουνό και της άλλης του μεγάλης αγάπης, αυτή για την οικογένεια του, που έλεγε ότι είναι η μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής!
Στην τελευταία του αποστολή στο Θιβέτ, είχε στόχο να κατέβει με άλλα μέλη της ομάδας του την Νότια πλευρά του Shisha Pangma με σκι. Στις 5 Οκτωβρίου 1999 όμως, μια χιονοστιβάδα έκοψε το νήμα της ζωής του ίδιου καθώς και του David Bridges (29 χρονών, κινηματογραφιστή της αποστολής), ενώ ο στενός του φίλος Conrad Anker, τραυματίστηκε σοβαρά.
Τα επιτεύγματα του στον χώρο της αναρρίχησης και του αλπινισμού, είναι πολλά και μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο. Αυτό που πρέπει να θυμάστε, είναι η γνώμη που είχαν άλλοι αλπινιστές για αυτόν. Ήταν ένα επίπεδο πάνω από όλους. Μια κατηγορία μόνος του δηλαδή!